- wyzwiska
- -; plabuse, curses (pl)
obrzucać (obrzucić perf ) kogoś wyzwiskami — to hurl abuse at sb
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
wyzwiska
Look at other dictionaries:
wyzwisko — Wyzwiska posypały się, poleciały, spadły komuś na głowę, na czyjąś głowę zob. głowa 21 … Słownik frazeologiczny
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
nasienie — pot. Diabelskie, dziadowskie, podłe, złodziejskie itp. nasienie «wyzwiska»: Ach, wy, diabelskie nasienie! Bękarty przeklęte! Ja wam pokażę!... J. Brzechwa, Owoc … Słownik frazeologiczny
polecieć — Ceny poleciały w dół zob. lecieć 3. Gromy, wyzwiska itp. poleciały komuś na głowę, na czyjąś głowę zob. głowa 21. Polecieć jak strzała zob. strzała 2. Polecieć na łeb, na szyję, z pieca na łeb zob. łeb 7. Polecieć z gębą, z jęzorem, z pyskiem zob … Słownik frazeologiczny
posypać się — Gromy, wyzwiska itp. posypały się komuś na głowę, na czyjąś głowę zob. głowa 21 … Słownik frazeologiczny
spaść — 1. Ciężar, kamień spadł komuś z serca, z piersi «ktoś pozbył się troski, zmartwienia, doznał uczucia ulgi»: W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. J. Andrzejewski,… … Słownik frazeologiczny
spadać — 1. Ciężar, kamień spadł komuś z serca, z piersi «ktoś pozbył się troski, zmartwienia, doznał uczucia ulgi»: W takim razie załatwione! Ja Beatkę sam zawiadomię. Pojęcia nie masz, stary, jak się cieszę, kamień mi spadł z serca. J. Andrzejewski,… … Słownik frazeologiczny
bluzgać — ndk I, bluzgaćam, bluzgaćasz, bluzgaćają, bluzgaćaj, bluzgaćał bluznąć dk Va, bluzgaćnę, bluźniesz, bluźnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęła, bluzgaćnęli, bluzgnąć dk Va, bluzgaćnę, bluzgaćniesz, bluzgaćnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęła, bluzgaćnęli «o płynie … Słownik języka polskiego
brukowy — 1. przym. od bruk (zwykle w zn. 1) Nawierzchnia brukowa. Kamień brukowy. 2. «wzięty z ulicy; uliczny, pospolity, wulgarny; niepoważny, niewiele wart, niewybredny» Brukowe plotki, wiadomości. Brukowe wyrazy, wyzwiska. Brukowa literatura. ∆ Brukowe … Słownik języka polskiego
chlustać — ndk I, chlustaćam, chlustaćasz, chlustaćają, chlustaćaj, chlustaćał, chlustaćany a. IX, chluszczę, chluszczesz, chluszcz chlusnąć dk Va, chlustaćnę, chluśniesz, chluśnij, chlustaćnął, chlustaćnęła, chlustaćnęli, chluśnięty, chlustaćnąwszy 1.… … Słownik języka polskiego
epitet — m IV, D. u, Ms. epitetecie; lm M. y 1. lit. «wyraz określający rzeczownik, przydawka podkreślająca, uwydatniająca charakterystyczną cechę jakiegoś przedmiotu, osoby, stanu; stosowany w celu wzmocnienia plastyki opisu oraz dla jego emocjonalnego… … Słownik języka polskiego
